Een depressieve dag Geofumadas ‘leven

Een paar dagen geleden, een technicus vroeg me hoe ik kan boos en luid lachen te krijgen op hetzelfde moment. Ik denk dat dit onderscheidend vermogen van ieders persoonlijkheid, in mijn geval kan ik niet boos meer dan twee dagen lang en heel vaak krijg ik niet uit mijn woede maar houd het (wat erger is). Dan, na een periode van tijd, die woede vermomd in kalme exploits, hetzij op een ongecontroleerde manier of zoals depressie met een pessimistische houding.

Ik ben niet Freud, zijn die vaardigheden alleen links voor Nancy, Maar, zeker, met een technisch blog die probeert in zo zorgvuldig persoonlijke leven features te houden is zo’n ingewikkeld, misschien iemand kunnen denken dat achter de berichten zijn er geen gevoelens. En ook dat de mix van ironie en arrogantie (beiden zo slecht), die deel uitmaken van mijn douane, kon het gevoel dat alles goed gaat of althans dat goede humeur lijkt problemen op te lossen … als een minimum, de mijne is.

Tot slot, wij zijn ook maar mensen wezens, met vrienden, familie, kinderen, werk, credit card, bestelwagen en duizend van de dingen die eruit kunnen krijgen van controle op elk moment waardoor we depressie, frustratie en niemand weet hoeveel meer reacties die weerspiegelen in onze gevoelens, emoties en wil. Dus, met het respect dat je me verdient, verzoek ik u akkoord met de volgende regels loslaat, noch zo technisch en, waarschijnlijk voor iemand, uit onze “culturele context”.

Feiten die ons deprimeren:

• Wij zijn mensen, met bejaarde ouders (In mijn geval nu, alleen mijn moeder), Die ziek worden en ons de tijd van onze dagelijkse taken. Ze gaven ons een keer leven, werken zo hard om ons het beste wat ze kunnen, zodat veel van wat we nu hebben bereikt is het resultaat van hun onbaatzuchtige inspanningen. Daarom, na het hebben met hen een kopje koffie met donuts en realiseren over hun gezondheid, hoe ver we zijn, en het gevoel een heimwee naar gepasseerd jaar; vertrekken we met een hulpeloosheid gevoel want we zouden graag meer willen doen voor hen.

• We hebben ook kinderen op school , Dat soms vergeten om hun huiswerk te doen en om 9:00 uur, toen we naar huis terugkeren, komen naar ons met een angstige glimlach en zegt:

– “… Oeps, Pap, er is een model dat ik moet maken voor school, en er zijn geen zeer geringer minderheid materialen voor, dus, kan je ze kopen? ”

• Misschien is het een deel van onze verantwoordelijkheid, maar soms heb je veel zorgen over te maken deze kleine schepsels, Die ons vullen met een grote voldoening, maar op hetzelfde moment, maken ons weglopen om middernacht voor een dokter als ze ziek worden. Meer over, van tijd tot tijd, je zorgen maken over hun toekomst af wat er zal gebeuren in geval zullen ze de afwezigheid van … dat zou verschrikkelijk zijn voelen.

• Bovendien I hebben een blog , Die krijgt omhoog of omlaag volgens het ritme Google besluit om, dus, als ze sluiten hun servers en de hoeveelheid bezoeken van browser krijgt ontzettend laag wellicht iemand zou flauw(Een Spaanse Idioom: “cortarse las venas”) als gevolg van deze situatie wanhopige . Ik weet niet of iemand hetzelfde voelt want ik ben zo “technisch” (misschien Geofumadas mag niet bestaan), maar, merken hoe krijgen we zoveel hobby’s die ons soms kan ontmoedigen en ander is kan genoegens die de slechte gecreëerd opwegen brengen door Google AdSense, analytics, Zync, RegNow, PayPal, ReviewMe, TLA, LinkLift en veel aanverwante zaken.

• Ik heb een baan dat op een bepaalde manier is altruïstisch in vergelijking met arbeid gemeenten ‘en in de oppositie van sommige mensen convincement die taak samenwerking internationale is om geld te geven als een geschenk zonder dat resultaten. De helft van mijn grijze haren (een Spaanse idioom: canas) Zijn te wijten aan gemeentelijke technici die vergeten dat ze door de mensen werden verkozen om hun werk uit te voeren, door te sturen, maar “dient“Werk gaat. Veel briljante geesten, sommige met technologie moeilijkheden (Een Spaanse Idioom: “Duros para la tecnologia“) En anderen niet zo goed voor de organisatie … eindelijk, ze zijn allemaal mijn vrienden.

 

• Mijn reizen enige tijd geleden wilde ik vertrekken, reizen, weet plaatsen, en ik moet toegeven dat ik nog niet verloren, dat gevoel van avontuur. Maar het is niet hetzelfde werk reizen dan plezier reizen, ik bedoel bijvoorbeeld als je twee weken weg van huis, op 10 in de avond in een slecht hotel (Een Spaanse Idioom: “hotel de mala muerte“) En dan, opeens een telefoontje van uw 8 jaar dochter huilen en zeggen tegelijk:

– … Oh, Papa, hoeveel ik zou willen dat je hier bent …

Yep, heren, er zijn veel dingen die ons kunnen drukken op zijn minst een paar keer per maand, en vandaag …Juist is een van die dagen.